Mijn ontmoeting met..
Roetsssssss… daar snelde iets voorbij.
Zag ik het goed? Het leek toch echt een eekhoorn. Een eekhoorn? Hier in ‘ons’ Heerenschoolbos?! Het, want ik was nog steeds niet zeker wat het was, vloog zo snel over het pad. Verdween tussen de struiken richting een boom. Nu weet ik dat eekhoorntjes erg nieuwsgierig kunnen zijn. Dus ik bleef roerloos staan en staarde naar de boom waar ‘het’ verdween. Mijn ogen gleden langs de boom van links naar rechts en van boven naar beneden. Plots zie ik een klein kopje , halverwege de boom, om de hoek kijken. Kiekeboe… zie jij mij? Mooi roestbruin, als de herfstkleur van de blaadjes van de beuk in deze tijd van het jaar. Twee kleine donkere kraaloogjes, die mij uitdagend aankijken. Pluimpjes aan zijn oren die fier overeind staan. Hij kijkt mij aan en liet mij zeker weten dat ‘het’ dus echt een eekhoorn is. De eekhoorn ging uit mijn zicht maar kwam een kleine meter hoger in de boom aan de andere kant nog een keer kijken en… roetssssss zo snel als dat de eekhoorn mij verraste met zijn komst zo snel verdween de eekhoorn ook verder in de bomen. Dag eekhoorn, leuk je ontmoet te hebben hier in ‘ons’ park.
Wendy Coenen